Isa got,
«Erd û ezman wê bibihûrin, lê peyvên min tu caran nabihûrin.»
Încîl (Mizgînî)
- Rabûna Îsa ya ji nav Miriyan
- 1
- Lê roja pêşî ya heftiyê, hê sibê zû, ew jin hatin ser gorê. Wan giyayên bîhnxweş ên ku amade kiribûn, bi xwe re anîn.
- 2
- Wan dît ku kevirê ser gorê ji cihê xwe gindiriye,
- 3
- lê gava ew çûn nav wê, wan cesedê Xudan Îsa nedît.
- 4
- Gava ew ji ber vê yekê hê şaş diman, ji nişkê ve du zilamên ku şewq ji cilên wan diçû li ba wan rawestan.
- 5
- Jinan ji tirsa serê xwe kirin ber xwe. Zilaman ji wan re got: «Çima hûn di nav miriyan de li yê sax digerin?
- 6
- Ew ne li vê derê ye, ew rabûye. Bînin bîra xwe, çaxê ku ew hê li Celîlê bû, wî çi ji we re digot:
- 7
- ‹Divê Kurê Mirov bikeve nav destên gunehkaran, bê xaçkirin û roja sisiyan dîsa rabe.›»
- 8
- Û jinan jî gotinên Îsa anîn bîra xwe.
- 9
- Ew ji ser gorê vegeriyan û çûn, ji her yanzdeh şagirtan û ji hemûyên din re her tişt gotin.
- 10
- Yên ku xeber ji Şandiyan* re anîn, ev in: Meryema* Mejdelanî, Yohana, Meryema* diya Aqûb û hinekên din ên ku bi wan re bûn.
- 11
- Ev yek li ber çavên Şandiyan wek çîrokeke pûç xuya bû û wan ji jinan bawer nekir.
- 12
- Lê Petrûs rabû ser xwe û bezî ser gorê. Gava wî xwe bi ser de xwar kir, wî ji kefenan pê ve tu tiştê din nedît. Ew çû mala xwe û li vî tiştê bûyî şaş dima.
- Li ser Riya Emwasê
- 13
- De îcar di wê rojê de dido ji wan diçûn gundekî ku navê wî Emwas bû. Ev gund bi qasî yanzdeh kîlometreyan ji Orşelîmê dûr bû.
- 14
- Herdu ji xwe re li ser wan hemû tiştên bûyî dipeyivîn.
- 15
- Îcar gava ew hê ji xwe re dipeyivîn û ji hev dipirsîn, Îsa bi xwe nêzîkî wan bû û bi wan re çû.
- 16
- Lê çavên wan dihatin girtin, da ku ew wî nas nekin.
- 17
- Îsa ji wan re got: «Ev çi gotin in ku hûn di rê de ji hev re dibêjin?» Ew bi xemgînî rawestan
- 18
- û yekî ji wan ku navê wî Klêpas bû, lê vegerand û got: «Ma tu yê bi tenê yî ku li Orşelîmê dimîne û nizane ku li wê derê di van rojan de çi çêbûye!»
- 19
- Wî ji wan pirsî û got: «Çi çêbûye?» Û wan got: «Ew tiştên ku li ser Îsayê Nisretî yê ku pêxember bû û bi gotin û kirinê li ber Xwedê û li ber tevahiya gel hêzdar bû
- 20
- û çawa serekên kahînan û mezinên me, ji bo ku cezayê mirinê bidinê, ew dan dest û wan ew xaç kir?
- 21
- Lê me hêvî dikir, ku yê Îsraêl xilas bike, ew e. Ji bilî van hemûyan jî, va ye, îro roja sisiyan e ku ev tişt bûne.
- 22
- Bi ser de çend jinên ji nav me em şaş kirin. Ew hê sibê zû li ser gorê bûn,
- 23
- û cesedê wî tê de nedîtin. Ew vegeriyan û gotin ku milyaket li ber çavên wan xuyabûn û gotin ku ew dijî.
- 24
- Li ser vê yekê hinek ji yên ku bi me re ne, çûn ser gorê û çawa ku jinan gotibû, wusa dîtin. Lê wan ew bi xwe nedît.»
- 25
- Îsa ji wan re got: «Hey hûn bêhişno! Hûn ên ku bi derengî bi hemû gotinên pêxemberan bawerî tînin!
- 26
- Ma nediviya ku Mesîh ev tişt bikişandana û bigihîşta berziya xwe?»
- 27
- Îcar wî ji Mûsa* û hemû pêxemberan dest pê kir û ji wan re tiştên ku li ser wî di hemû Nivîsarên* Pîroz de hatibûn nivîsîn, şîrovekirin.
- 28
- Gava ew nêzîkî wî gundê ku ew diçûnê, bûn, Îsa wek ku ewê hê wêvetir biçûya kir.
- 29
- Lê wan li ber wî da û jê re gotin: «Li ba me bimîne, çimkî berêvar e û roj li ber ava ye!» Îsa bi wan re çû û derbasî hundir bû, da ku li ba wan bimîne.
- 30
- Û gava ew bi wan re li ser sifrê rûnişt, wî rahişt nên, şikir kir, şikand û da wan.
- 31
- Hingê çavên wan vebûn û wan ew nas kir. Lê ew ji ber çavên wan winda bû.
- 32
- Wan ji hev re got: «Çaxê ku ew di rê de bi me re dipeyivî û Nivîsarên Pîroz ji me re şîrove dikirin, ma gotinên wî agir bi dilê me nedixistin?»
- 33
- Û hema di wê saetê de herdu rabûn û vegeriyan Orşelîmê. Wan her yanzdeh şagirt û yên din ên bi wan re li hev civiyayî dîtin.
- 34
- Wan ên din digotin: «Xudan bi rastî rabûye û xwe nîşanî Şimûn* daye.»
- 35
- Wan herduyan jî got ku di rê de çi çêbû û gava ku Îsa nan şikand, wan çawa ew nas kir.
- Îsa Xwe Nîşanî Şagirtan Dide
- 36
- Hê ew wusa bi hev re dipeyivîn, Îsa bi xwe di nav wan de rawesta û got: «Silamet li ser we be!»
- 37
- Lê ew bizdiyan û tirsiyan, wan guman kir ku ew ruhekî li ber çavên xwe dibînin.
- 38
- Îsa ji wan re got: «Çima hûn şaş mane û dudilî ne?
- 39
- Li dest û lingên min binêrin, ez bi xwe me. Destên xwe li bedena min bidin û bibînin; çimkî ruh bê goşt û hestî ye, lê wek ku hûn dibînin, ez bi goşt û hestî me!»
- 40
- Û gava wî ev ji wan re got, wî dest û lingên xwe nîşanî wan dan.
- 41
- Lê wan ji şabûnê hê bawer nekiribû û şaşmayî bûn. Îcar wî ji wan re got: «Ka tiştekî xwarinê li ba we heye?»
- 42
- Wan jî perçek ji masiyekî biraştî dan wî.
- 43
- Wî ew ji destê wan rahişt û li pêş wan xwar.
- 44
- Hingê wî ji wan re got: «Ha ew gotinên min ên ku gava hê ez bi we re bûm, min ji we re gotibûn, ev in: Divê ew hemû tiştên ku di Şerîeta Mûsa, di Nivîsarên Pêxemberan û di Zebûran de li ser min hatine nivîsîn, bên cih.»
- 45
- Hingê wî hişê wan vekir, da ku ew bikarin Nivîsarên* Pîroz fêm bikin.
- 46
- Û wî ji wan re got: «Weha hatiye nivîsîn, Mesîh wê cefayê bikişîne û wê roja sisiyan ji nav miriyan rabe
- 47
- û ji Orşelîmê bigire heta hemû miletên dinyayê, bi navê wî tobe û efûbûna gunehan, wê ji wan re bê danbihîstin.
- 48
- Hûn şahidên van tiştan in
- 49
- û va ye, ezê soza Bavê xwe bişînim ser we. Lê hûn li bajêr bimînin, heta ku hûn ji jor hêzê bistînin.»
- Hilkişîna Îsa nav Ezmanan
- 50
- Îcar wî ew derxistin û birin heta bi Beytanyayê û li wê derê wî destên xwe hildan û ew pîroz kirin.
- 51
- Û wê gava ku wî ew pîroz dikirin, ew ji wan cuda bû, hat rakirin û hilkişiya nav ezmên.
- 52
- Ew jî perizîn* wî û bi şahiyeke mezin vegeriyan Orşelîmê.
- 53
- Û ew her dem di Perestgehê de bûn û pesnê Xwedê didan.
