Isa got,
«Erd û ezman wê bibihûrin, lê peyvên min tu caran nabihûrin.»
Încîl (Mizgînî)
- Ava Jiyana Herheyî û Perizîna bi Ruh û Rastiyê
- 1
- Dema Îsa hîn bû ku Fêrisiyan* bihîstiye, wî ji Yûhenna bêtir şagirt civandine û bi avê imad dike
- 2
- – lê belê ne Îsa bi xwe, bi tenê şagirtên wî imad dikirin –
- 3
- ew ji Cihûstanê* derket û dîsa çû Celîlê*.
- 4
- Di dema rêwîtiyê de diviya ku ew di Sameryayê* re derbas bibe.
- 5
- Ew hat bajarekî Sameryayê ku navê wî Sûxar bû. Ev der nêzîkî wê zeviyê bû ku Aqûb* dabû kurê xwe Ûsiv.
- 6
- Bîra Aqûb li wê derê bû. Îsa wusa ji rêwîtiyê westayî li kêleka bîrê rûnişt. Wext nîvro bû.
- 7
- Jineke Samerî* hat ku avê bikişîne. Îsa ji wê re got: «Avê bide min ez vexwim.»
- 8
- Şagirtên wî jî çûbûn bajêr ku tiştên xwarinê bikirrin.
- 9
- Jinika Samerî jê re got: «Çawa dibe ku tu ji min avê dixwazî? Tu Cihû yî û ez jî jinikeke Samerî me.» – Tu têkiliya Cihûyan bi Sameriyan re tune. –
- 10
- Îsa bersîva wê da û got: «Eger te bi dayîna Xwedê û yê ku ji te re dibêje: ‹Avê bide min ez vexwim› bizaniya, teyê jê bixwesta û wiyê ava jiyanê bida te.»
- 11
- Jinikê jê re got: «Ezxadim, tiştekî te yê ku tu pê avê bikişînî tune û bîr jî kûr e! Tê ava jiyanê ji ku derê bînî?
- 12
- Ma tu ji bavê me Aqûb mezintir î, ku ev bîr daye me? Wî bi xwe, zarokên wî û pez û dewarên wî av jê vexwarine.»
- 13
- Îsa bersîv da û jê re got: «Her kesê ku ji vê avê vexwe, wê dîsa tî bibe.
- 14
- Lê kî ji ava ku ez bidimê vexwe, tu caran tî nabe. Belê ew ava ku ezê bidim wî, wê di dilê wî de ji bo jiyana herheyî bibe kaniyeke ava ku diherike.»
- 15
- Jinikê jê re got: «Ezxadim, vê avê bide min ku êdî ez tî nebim û neyêm ji vir avê nekişînim.»
- 16
- Îsa lê vegerand û jê re got: «Here gazî mêrê xwe bike û were vir.»
- 17
- Jinikê bersîva wî da û got: «Mêrê min tune.» Îsa jê re got: «Te rast got ku mêrê te tune,
- 18
- çimkî pênc mêrên te hebûn û yê ku niha tu pê re yî, ne mêrê te ye. Te ev rast got.»
- 19
- Jinikê jê re got: «Ezxadim, ez dibînim ku tu pêxemberek î.
- 20
- Bav û kalên me li vî çiyayî perizîn*, lê hûn dibêjin cihê ku divê mirov lê biperize li Orşelîmê ye.»
- 21
- Îsa jê re got: «Sitiyê, ji min bawer bike, wext tê, ku hûnê ne li vî çiyayî û ne jî li Orşelîmê biperizin Bav*.
- 22
- Hûn diperizin wî yê ku hûn nas nakin, lê em diperizin wî yê ku em nas dikin, çimkî xilasî ji Cihûyan tê.
- 23
- Lê belê wext tê û niha ye: Yên ku bi rastî diperizin, ewê bi ruh û bi rastiyê biperizin Bav. Çimkî yên ku Bav li wan digere ew in ku bi vî awayî diperizin wî.
- 24
- Xwedê ruh e û yên ku diperizin wî, divê bi ruh û bi rastiyê biperizin wî.»
- 25
- Jinikê jê re got: «Ez dizanim ku Mesîh» – yê ku jê re ‹Yê Bijartî› dibêjin – «wê bê û gava ku ew bê, ewê her tiştî nîşanî me bide.»
- 26
- Îsa jê re got: «Ez ê ku bi te re dipeyivim, ez ew im.»
- 27
- Li ser vê yekê şagirtên Îsa hatin. Ew gelek şaş man ku ew bi jinekê re dipeyive, lê kesî negot: «Tu çi dixwazî?» an «Çima tu bi wê re dipeyivî?»
- 28
- Îcar jinikê cerê xwe hişt, çû bajêr û ji xelkê re got:
- 29
- «Werin, wî mirovî bibînin, ku hemû tiştên ku min berê kiribûn ji min re gotin. Gelo Mesîh ev e?»
- 30
- Xelk ji bajêr derketin û ber bi Îsa ve dihatin.
- 31
- Di vê navê de şagirtên wî jê lava dikirin û digotin: «Mamoste, tiştekî bixwe!»
- 32
- Lê Îsa ji wan re got: «Xwarineke min a ku hûn pê nizanin heye.»
- 33
- Şagirtan ji hevdû pirsî: «Gelo kesekî jê re xwarin aniye?»
- 34
- Îsa ji wan re got: «Xwarina min ew e, ku ez daxwaza wî yê ku ez şandime bikim û karên wî pêk bînim.
- 35
- Ma hûn bi xwe nabêjin: ‹Hê ji dema dirûnê re çar meh hene›. Va ye, ez ji we re dibêjim, çavên xwe hildin û li zeviyên ku zer bûne, ji dirûtinê re amade ne binêrin.
- 36
- Yê ku didirû heqê xwe distîne û ji bo jiyana herheyî ber dicivîne, da hem ê ku diçîne û hem ê ku didirû bi hev re dilgeş bibin.
- 37
- Çimkî li vir peyva* ‹Yek diçîne û yek didirû› rast e:
- 38
- Min hûn şandin, da ku hûn zeviya ku hûn di ber de nexebitîne bidirûn; hinekên din di ber de xebitîn û hûn li ser xebata wan rûniştin.»
- Xelkê Sameryayê Baweriyê bi Îsa Tînin
- 39
- Gelek Sameriyên ku ji wî bajarî bûn, li ser şahidiya jinikê ya ku digot: «Hemû tiştên ku min berê kiribûn wî ji min re gotin», bawerî bi Îsa anîn.
- 40
- Îcar dema ku Samerî hatin ba wî, jê lava kirin ku ew li ba wan bimîne. Ew jî du rojan li wê derê ma.
- 41
- Gelekên din jî li ser gotina wî bawerî anîn
- 42
- û wan ji jinikê re got: «Êdî bawerkirina me ne li ser gotina te ye, çimkî me bi xwe bihîst û em dizanin ku bi rastî jî Xilaskarê dinyayê ev e.»
- Îsa Kurê Karmendekî Qenc Dike
- 43
- Piştî van herdu rojan Îsa ji wir çû Celîlê.
- 44
- Îsa bi xwe bûbû şahid ku siyaneta* pêxemberekî li welatê wî tune.
- 45
- Îcar dema ku ew hat Celîlê, Celîliyan ji dil ew qebûl kir. Çimkî ew bi xwe jî li Orşelîmê beşdarî Cejna* Derbasbûnê bûbûn û tiştên ku wî kiribûn, dîtibûn.
- 46
- Ew dîsa hat Qenaya Celîlê ku wî lê av kiribû şerab. Li wir karmendekî padîşah hebû ku kurê wî li Kefernahûmê nexweş bû.
- 47
- Dema wî bihîst ku Îsa ji Cihûstanê hatiye Celîlê, ew hat ba Îsa û jê lava kir ku kurê wî qenc bike; çimkî ew li ber mirinê bû.
- 48
- Îsa ji wî re got: «Heta ku hûn nîşan û karên mezin nebînin, hûn qet bawer nakin.»
- 49
- Karmendê padîşah jê re got: «Ezbenî, beriya ku kurikê min bimire, xwe bigihîne ser.»
- 50
- Îsa lê vegerand û got: «Here, kurê te dijî.» Mirov bi peyva* ku Îsa jê re gotibû bawer kir û çû.
- 51
- Hê ew negihîştibû jêr, xulamên wî hatin pêşiya wî û jê re gotin: «Kurê te dijî.»
- 52
- Îcar wî ji xulamên xwe pirsî, ka kurê wî di kîjan saetê de ber bi qencbûnê ve çûye. Wan jê re got: «Duh piştî nîvro saet di yekê de, tayê ew berda.»
- 53
- Hingê bavê kurik fêm kir ku tam di wê saetê de Îsa jê re gotibû: «Kurê te dijî.» Îcar wî û tevahiya maliyên wî bawerî anîn.
- 54
- Ev nîşana diduyan bû ku çaxê Îsa ji Cihûstanê hatibû Celîlê çêkir.
