Isa got,
«Erd û ezman wê bibihûrin, lê peyvên min tu caran nabihûrin.»
Încîl (Mizgînî)
- Mirina Lazar
- 1
- Îcar mirovek bi navê Lazar nexweş bû. Ew ji Beytanyayê, ji gundê Meryemê* û xwişka wê Mertayê bû.
- 2
- Lazarê nexweş birayê Meryemê bû, ya ku rûnê bîhnxweş li Xudan dabû û bi porê xwe lingên wî paqij kiribûn.
- 3
- Herdu xwişkan ji Îsa re xeber şandin û gotin: «Ya Xudan, yê ku tu jê hez dikî nexweş e.»
- 4
- Lê dema ku Îsa ev yek bihîst, wî got: «Ev nexweşî ne ji bo mirinê ye, lê belê ew ji bo rûmeta Xwedê ye, da ku Kurê Xwedê pê bi rûmet bibe.»
- 5
- Îsa ji Mertayê, ji xwişka wê û ji Lazar hez dikir.
- 6
- Lê dema bihîst ku Lazar nexweş e, ew du rojên din jî li wî cihê ku lê bû ma.
- 7
- Paşê wî ji şagirtên xwe re got: «Em dîsa herin Cihûstanê.»
- 8
- Şagirtan jê re got: «Mamoste, hê niha bû Cihû li kevirkirina te digeriyan, ma tu dîsa diçî wê derê?»
- 9
- Îsa bersîva wan da: «Ma di rojekê de diwanzdeh saet tunin? Eger yek bi roj bigere, naterpile*, çimkî ew ronahiya vê dinyayê dibîne.
- 10
- Lê eger yek di şevê de bigere, ew diterpile, çimkî bi wî re ronahî tune.»
- 11
- Piştî van peyvan wî ji wan re got: «Dostê me Lazar bi xew ve çûye, lê ez diçim wî hişyar bikim.»
- 12
- Şagirtan jê re got: «Ya Xudan, eger ew ketibe xewê, ewê qenc bibe.»
- 13
- Niha Îsa li ser mirina wî digot, lê wan guman kir ku ew li ser razana wî dibêje.
- 14
- Li ser vê yekê Îsa bi eşkereyî ji wan re got: «Lazar miriye.
- 15
- Û ji bo we ez dilşa me ku ez ne li wê derê bûm, da ku hûn bawer bikin. De niha rabin, em herin ba wî.»
- 16
- Hingê Tûmayê ku jê re Cêwî digotin, ji hevalên xwe yên şagirt re got: «Em jî herin, da ku em bi wî re bimirin.»
- Vejîn û Jiyan
- 17
- Dema ku Îsa hat, wî dît ku beriya çar rojan Lazar kirine gorê.
- 18
- Beytanya nêzîkî Orşelîmê bû û li dora sê kîlometreyan jê dûr bû.
- 19
- Gelek Cihû hatibûn ba Merta û Meryemê, da ku ji ber mirina birayê wan di ber dilê wan de bên.
- 20
- Gava Mertayê bihîst ku Îsa tê, ew çû pêşiya wî. Lê Meryem li malê ma.
- 21
- Mertayê ji Îsa re got: «Ya Xudan, eger tu li vir bûyayî, birayê min nedimir.
- 22
- Niha jî ez dizanim tu çi ji Xwedê bixwazî, ewê bide te.»
- 23
- Îsa ji wê re got: «Birayê te wê dîsa rabe.»
- 24
- Mertayê lê vegerand: «Ez dizanim Roja Dawî, Roja* Vejînê ewê dîsa rabe.»
- 25
- Îsa ji wê re got: «Vejîn* û jiyan ez im, yê ku bawerî bi min anîbe, miribe jî ewê bijî.
- 26
- Û her kesê ku dijî û baweriyê bi min tîne, qet namire. Tu vê yekê bawer dikî?»
- 27
- Mertayê ji wî re got: «Erê ya Xudan*, ez bawer dikim ku tu Mesîh î, Kurê Xwedê yî, ku wê bihata dinyayê.»
- Îsa Digirî
- 28
- Piştî ku wê ev got, çû gazî xwişka xwe Meryemê kir û bi dizî got: «Mamoste li vir e û ew gazî te dike.»
- 29
- Gava ku Meryemê ev bihîst, zû rabû çû ba Îsa.
- 30
- Îsa hê negihîştibû gund û hê li wî cihî bû, dera ku Merta hatibû pêşiya wî.
- 31
- Cihûyên ku li malê bi wê re bûn û di ber dilê we de dihatin, gava dîtin ku Meryem zû rabû derket derve, dan pey wê. Wan guman kir ew diçe ser gorê ku bigirî.
- 32
- Dema ku Meryem hat cihê ku Îsa lê bû, ew dît, xwe avêt lingên wî û got: «Ya Xudan, eger tu li vê derê bûyayî, birayê min nedimir.»
- 33
- Gava ku Îsa çav bi giriyê wê û bi giriyê Cihûyên ku pê re hatibûn ket, ji kûr ve naliya û kederê ruhê wî girt.
- 34
- Wî ji wan pirsî: «We ew li ku derê veşart?» Wan jê re got: «Ya Xudan, were û bibîne.»
- 35
- Îsa giriya.
- 36
- Hingê Cihûyan got: «Binêrin, çiqas ji wî hez dikir!»
- 37
- Lê hinekan ji wan got: «Ma yê ku çavên ê kor vekirin, nikaribû tiştekî bike ku ev mirov jî nemire?»
- Îsa Lazarê Mirî Radike
- 38
- Li ser vê yekê Îsa dîsa ji kûr ve naliya û gihîşt ser gorê. Gor şkeftek bû û kevirek li ber derê wê bû.
- 39
- Îsa got: «Kevir rakin.» Xwişka yê mirî Mertayê ji wî re got: «Ya Xudan, êdî bîhn ketiyeyê, ev çar roj e ku ew miriye.»
- 40
- Îsa ji wê re got: «Ma min ji te re negot, eger tu bawer bikî, tê rûmeta Xwedê bibînî?»
- 41
- Îcar kevir rakir. Îsa çavên xwe ber bi jor ve hilda û got: «Bavo, ji ber ku te ez bihîstim, ez ji te re şikir dikim.
- 42
- Ez dizanim ku tu hergav min dibihîzî, lê min ev ji bo elaleta li hawirdorê rawestayî got, da ku bawer bikin ku te ez şandime.»
- 43
- Piştî ku wî weha got, ew bi dengekî bilind qîriya: «Lazar, were derve!»
- 44
- Yê mirî, dest û ling bi caw pêçayî û serçavê wî bi destmalekê nixamtî derket derve. Îsa ji wan re got: «Wî vekin û bihêlin bila here.»
- Şêwira Kuştina Îsa
- 45
- Gelek Cihûyên ku hatibûn ba Meryemê û tiştên ku Îsa kiribûn dîtin, bawerî bi wî anîn.
- 46
- Lê hinek ji wan jî çûn ba Fêrisiyan û tiştên ku Îsa dikirin ji wan re gotin.
- 47
- Îcar Fêrisî û serekên kahînan civîna* giregiran gazî ba hev kirin û gotin: «Emê çi bikin? Ev mirov gelek nîşanan çêdike.
- 48
- Eger em wî weha bihêlin, hemû kes wê baweriyê bi wî bîne û Romayî jî wê bên, cihê me yê pîroz û miletê me ji holê rakin.»
- 49
- Yekî ji nav wan, Qeyafayê ku wê salê Serokkahîn bû ji wan re got: «Hûn qet tiştekî fêm nakin.
- 50
- Ma hûn nafikirin, ji bo ku tevahiya milet helak nebe, di oxira gel de mirovek bimire, ji bo we çêtir e.»
- 51
- Wî ev ji ber xwe negot, lê ji ber ku ew Serokkahînê wê salê bû, wî pêxemberîtî kir ku Îsa wê ji bo milet bimire.
- 52
- Ne bi tenê di oxira wî miletî de, lê ewê ji bo civandin û yekîtiya zarokên Xwedê yên belavbûyî jî bimira.
- 53
- Îcar ji wê rojê ve şêwira kuştina Îsa kirin.
- 54
- Loma Îsa êdî bi eşkereyî di nav Cihûyan de negeriya. Lê ew ji wê derê derket, çû herêmeke nêzîkî çolê, bajarê ku jê re Efrayîm digotin û bi şagirtên xwe ve li wê derê ma.
- 55
- Cejna* Derbasbûnê ya Cihûyan nêzîk bû. Gelek kesên ji gundên hawirdor, ji bo ku li gor adetan xwe paqij bikin, beriya Cejna Derbasbûnê hilkişiyan Orşelîmê.
- 56
- Ew li wê derê li Îsa digeriyan û gava li Perestgehê radiwestan, ji hevdû dipirsîn: «Hûn çi dibêjin? Ma ew qet nayê cejnê?»
- 57
- Fêrisî û serekên kahînan jî emir derxistibûn, eger kesek bizane ew li ku derê ye, divê haya wan pê bixe, da ku wî bigirin.
