Isa got,
«Erd û ezman wê bibihûrin, lê peyvên min tu caran nabihûrin.»

Isa bersîv da û got:
«... Ez ji bo vê yekê ji dayik bûme û ji bo vê yekê hatime dinyayê,
da ku ez ji rastiyê re şahidiyê bikim.
Her kesê ku ji aliyê rastiyê be, guhê xwe dide dengê min.»

Încîl (Mizgînî)
Danezana Yûhennayê Imadkar 
1
Ev destpêka Mizgîniya* Îsa Mesîhê Kurê* Xwedê ye.
2
Di nivîsara Îşaya* pêxember de weha hatiye nivîsîn:
«Va ye, ez qasidê xwe di pêşiya te de dişînim.
Ewê riya te amade bike.[a]
3
‹Dengek li çolê gazî dike:
Riya Xudan* amade bikin,
Şiveriyên wî sererast bikin!›[b] »
4
Û Yûhennayê* imadkar li çolê derket meydanê, mirov hîn dikirin ku tobe bikin, da ku li gunehên wan bê bihûrtin û ew bên imadkirin*.
5
Hemû xelkê Cihûstanê* û tevahiya Orşelîmiyan* dihatin ba wî, gunehên xwe eşkere dikirin û di Çemê Urdunê de bi destê wî imad dibûn.
6
Yûhenna cilekî ji pirça devê li xwe kiribû û li pişta wî jî qayîşeke çermîn hebû. Wî kulî û hingivê çolê dixwarin.
7
Wî dida bihîstin û digot: «Yê ku piştî min tê, ji min hêzdartir e û ez ne hêja me ku xwe bitewînim û benên çaroxa wî jî vekim.
8
Min hûn bi avê imad kirin, lê ewê we bi Ruhê* Pîroz imad bike.»
Imadbûn û Ceribandina Îsa 
9
Îcar wan rojan Îsa* ji bajarê Nisreta Celîlê* hat û bi destê Yûhenna di Çemê Urdunê de imad bû.
10
Îsa ji avê derket derneket, dît ku ezman qelişî û Ruh* wek kevokekê li ser wî danî.
11
Û dengek ji ezmanan hat: «Tu yî Kurê min ê delal. Dilê min bi te xweş e.»
12
Di cih de Ruh, berê Îsa da çolê,
13
ew çil rojî li çolê ma û ji aliyê Îblîs* ve hat ceribandin. Ew bi heywanên çolê re ma û milyaketan jê re xizmet dikir.
Îsa li Celîlê Dest bi Belavkirina Mizgîniyê Dike 
14
Piştî girtina Yûhenna, Îsa hat herêma Celîlê* û dest bi dayîna Mizgîniya* Xwedê kir
15
û got: «Wext hat, Padîşahiya* Xwedê nêzîk bûye; tobe bikin û baweriya* xwe bi Mizgîniyê bînin!»
Îsa Gazî Çar Masîgiran Dike 
16
Gava ku Îsa di perê Gola Celîlê re diçû, Şimûn* û birayê wî Endrawis dîtin. Wan tor davêtin golê, çimkî ew masîgir bûn.
17
Îsa ji wan re got: «Li pey min werin, ezê we bikim nêçîrvanên mirovan.»
18
Wan jî di cih de torên xwe hiştin û li pey wî çûn.
19
Dema ku Îsa ji wê derê hinekî pêşve çû, kurên Zebedî, Aqûb* û birayê wî Yûhenna* dîtin. Wan di qeyikê de torên xwe vediçinîn.
20
Îsa ew dîtin nedîtin gazî wan kir, wan jî bavê xwe bi karkeran re di qeyikê de hişt û li pey wî çûn.
Îsa Ruhê Nepak Derdixe 
21
Îcar ew gihîştin Kefernahûmê. Roja* Şemiyê hat û nehat, Îsa çû kinîştê* û dest bi hînkirinê kir.
22
Ew jî li hînkirina wî gelek şaş man. Çimkî wî ne wek Şerîetzanan*, lê bi desthilatî hînî wan dikir.
23
Hema hingê di kinîşta wan de mirovek hebû ku ruhê nepak ew girtibû. Wî bi qîrîn got:
24
«Ya Îsayê Nisretî, te çi ji me ye? Ma tu hatî ku me helak bikî? Ez dizanim tu kî yî: Tu Pîrozê* Xwedê yî!»
25
Îsa lê hilat* û got: «Deng neke û derkeve!»
26
Ruhê nepak jî ew vehejand û bi dengekî bilind qîriya û jê derket.
27
Hemû heyirîn, ji hev pirsîn û gotin: «Ev çi kar e? Hînkirineke nû! Bi desthilatî ew emir li ruhên nepak dike û ew jî bi ya wî dikin.»
28
Û nav û dengê Îsa zûka li hawirdora Celîlê*, li her cihî belav bû.
Îsa Gelek Nexweşan Qenc Dike 
29
Îsa ji kinîştê* derket derneket, bi Aqûb* û Yûhenna* re çû mala Şimûn* û Endrawis.
30
Xesûya Şimûn bi tayêketî radiza. Di cih de ji bo wê, ji Îsa re gotin.
31
Ew jî çû ba wê, bi destê wê girt û rakir. Tayê ew berda û jinikê ji wan re xizmet kir.
32
Êvarê, piştî ku roj çû ava, xelkê hemû nexweş û yên cinoyî* anîn ba wî.
33
Hemû xelkê bajêr li ber derî civiyabû.
34
Îsa gelek kesên bi nexweşiyên cûr bi cûr qenc kirin, gelek cin jî derxistin û nedihişt ku cin gotinekê bêjin. Çimkî wan dizanibû ku ew kî ye.
Îsa Mizgîniya Xwedê di Celîlê de Belav Dike 
35
Bi berbangê re, serê sibê zû Îsa rabû û derket, çû cihekî bêpêjin û li wir dua kir.
36
Şimûn û yên bi wî re, li Îsa geriyan
37
û gava ku wan ew dît, jê re gotin: «Her kes li te digere.»
38
Wî ji wan re got: «Em herin cihêkî din, nav bajarên nêzîk, da ku ez li wan deran jî hîn bikim, çimkî ez ji bo vê yekê hatime.»
39
Îcar ew li hemû herêma Celîlê* digeriya û di kinîştên* wan de hîn dikir û cin derdixistin.
Îsa Yekî Kotî Paqij û Qenc Dike 
40
Û kotiyek* hat, li ber Îsa çû ser çokan, lava kir û got: «Eger tu bixwazî, tu dikarî min paqij bikî.»
41
Dilê Îsa pê şewitî, destê xwe dirêj kir, li wî da û got: «Ez dixwazim, paqij bibe!»
42
Û di cih de kotîbûn jê çû û ew paqij bû.
43
Îsa bi hişkî tembîh li wî kir, di cih de ew ji ba xwe rêkir
44
û ji wî re got: «Binêre! Ji kesî re tiştekî nebêje. Lê here, xwe nîşanî kahîn* bide û tiştê ku Mûsa* emir kiriye, pêşkêş bike, da ji wan re bibe şahidî, ku tu paqij bûyî.»
45
Lê ew derket, dest pê kir, bi eşkereyî peyivî û ev gotin belav kir, wusa ku Îsa êdî nikaribû bi eşkereyî here bajarekî, lê li derve, li cihên bêpêjin dima. Û xelk ji her aliyî ve dihatin ba wî.
  1. a. 1:2 Ji: Melaxî 3:1
  2. b. 1:3 Ji: Îşaya 40:3