Isa got,
«Erd û ezman wê bibihûrin, lê peyvên min tu caran nabihûrin.»
Încîl (Mizgînî)
- Parastina Steyfan
- 1
- Hingê Serokkahîn ji wî pirsî û got: «Ma ev tişt rast in?»
- 2
- Steyfan got:
«Bav û birano! Guhê xwe bidin min. Hê ku bavê me Birahîm* li Mezopotamyayê bû, beriya ku ew li Heranê rûne, Xwedayê bi rûmet jê re xuya bû - 3
- û got: ‹Ji welatê xwe û ji ba mirovên xwe derkeve û were wê dera ku ezê nîşanî te bidim.›[a]
- 4
- Hingê ew ji welatê Kildaniyan derket û li Heranê rûnişt. Piştî ku bavê wî mir, Xwedê ew ji wê derê deranî û anî vî welatê ku niha hûn lê dijîn.[b]
- 5
- Wî bi qasî cihê lingekî jî, bi mîrasî neda wî; lê bi ser ku hê zarokên wî nebûn jî, soz dayê ku ‹vî welatî bi milkîtî bide wî û dûndana wî ya ku li pey wî rabe.›[c]
- 6
- Û Xwedê ji wî re weha got: ‹Dûndana te wê li welatekî ku ne yê wan e bi xerîbî rûne, ewê wan bikin kole û çar sed salî li wan zor bikin.›
- 7
- Û Xwedê got: ‹Ezê wî miletê ku ewê jê re koletiyê bikin, ceza bikim› û ‹Piştî van tiştan wê ji wê derê derkevin û li vî cihî biperizin* min.›[d]
- 8
- Û Xwedê peymana* sinetê* da wî. Birahîm bû bavê Îshaq* û di roja heştan de ew sinet kir. Îshaq* bû bavê Aqûb* û Aqûb jî bû bavê diwanzdeh bavikan.[e]
- 9
- «Bavikan çavnebariya Ûsiv kir û ew firotin Misrê; lê Xwedê bi wî re bû[f]
- 10
- û ew ji hemû tengahiyên wî rizgar kir û li ber Firewn, yanî padîşahê Misrê kerem û şehrezayî da wî. Firewn jî ew li ser Misrê û li ser hemû mala xwe kir şahne*.[g]
- 11
- Hingê li hemû welatê Misrê û li Kenanê* xela rabû, tengahiyeke mezin çêbû û bav û kalên me nikaribûn xwarin peyda bikirana.
- 12
- Îcar gava ku Aqûb bihîst li Misrê genim heye, wî cara pêşî bav û kalên me şandin wê derê.
- 13
- Di çûyîna cara diduyan de, Ûsiv xwe bi birayên xwe da naskirin û eslê Ûsiv ji Firewn re kifş bû.
- 14
- Îcar Ûsiv şand pey bavê xwe Aqûb û hemû mirovên xwe, da ku bên ba wî. Hemû bi hev re heftê û pênc nefs bûn.
- 15
- Û Aqûb daket Misrê. Ew û bav û kalên me li wê derê mirin.[h]
- 16
- Wan bi şûn ve anîn Şexemê û di wê gora ku Birahîm bi perên zîv ji kurên Hamorê Şexemî kirrîbû de veşartin.[i]
- 17
- «Îcar çaxê ew dema ku Xwedê ji Birahîm re soz dabû, nêzîk bû, gelê me li Misrê pirr zêde bûbû,
- 18
- heta wê dema ku ‹padîşahekî nû yê ku nedizanî ku Ûsiv kî ye, hat ser Misrê›.[j]
- 19
- Wî hîlebazî li nijada me kir, li bav û kalên me zor kir ku ew zarokên xwe bavêjin derve, da ku nejîn.[k]
- 20
- Di wî wextî de Mûsa çêbû. Ew gelek spehî bû. Sê mehan ew di mala bavê xwe de hat xweyîkirin.
- 21
- Îcar gava ku ew danîn, keça Firewn ew hilda û ew xweyî kir, ku bibe kurê wê.
- 22
- Mûsa di hemû şehrezayiya Misriyan de hat perwerdekirin, di gotinên xwe û di kirinên xwe de hêzdar bû.[l]
- 23
- «Îcar dema ew bû çil salî, daxwaza dîtina* xwişk û birayên wî yên Îsraêliyan ket dilê wî.
- 24
- Gava wî dît ku neheqî li yekî ji wan tê kirin, wî ew parast, yê Misrî kuşt û heyfa yê ku dihat perçiqandin hilanî.
- 25
- Wî guman kir ku xwişk û birayên wî, wê fêm bikin ku Xwedê wê bi destê wî xilasiyê bide wan, lê wan fêm nekir.
- 26
- Dotira rojê çaxê ew rastî du Îsraêliyan hat, ku ew pev diçûn, wî xwest ku wan li hev bîne û got: ‹Camêrno, hûn bira ne; hûn çima neheqiyê li hev dikin?›
- 27
- Lê mirovê ku neheqî li cîranê xwe dikir, Mûsa dehf da û got: ‹Kê tu li ser me kiriyî serok û dadger*?
- 28
- Wek ku te duh yê Misrî kuşt, ma tu dixwazî min jî bikujî?›[m]
- 29
- Li ser vê peyvê Mûsa reviya û li welatê Midyanê bi xerîbî ma û bû bavê du kuran.[n]
- 30
- «Piştî ku çil sal temam bûn, ‹li çola nêzîkî Çiyayê Sînayê*, di pêta agirê nav deviyê de milyaketek li wî xuya bû.›[o]
- 31
- Gava Mûsa ev dît, ew li vê dîmenê şaş ma û çaxê nêzîk bû ku binêre, dengê Xudan hat:
- 32
- ‹Ez Xwedayê bav û kalên te, Xwedayê Birahîm, Aqûb û Îshaq im.›[p] Lerizînê Mûsa girt û nediwêrî ku binêre.
- 33
- Îcar Xudan ji wî re got: ‹Çaroxa di lingê xwe de derîne, çimkî dera ku tu lê radiwestî axa pîroz e.
- 34
- Bi rastî min tengahiya gelê min ê ku li Misrê ye dît û min zarîna wan bihîst. Ez daketim ku wan rizgar bikim. De niha were, ezê te bişînim Misrê.›[q]
- 35
- «Îcar ew, ev Mûsa bû ku wan ew red kir û gotin: ‹Kê tu li ser me kiriyî serek û dadger?›[r] Û ev, ew bû ku Xwedê ew bi destê wî milyaketê ku di nav deviyê de li wî xuya bû, bi seroktî û rizgarkarîtî şand.
- 36
- Wî ew ji wir derxistin. Li Misrê, li Deryaya Sor û çil salan li çolê wî nîşan û karên mezin kirin.[s]
- 37
- Ev, ew Mûsa ye ku ji zaryên* Îsraêl re got: ‹Xwedê wê ji nav birayên we pêxemberekî wek min ji we re rake.›[t]
- 38
- Ev, ew e ku di nav gelê li çolê civiyayî de bû; li Çiyayê Sînayê* milyaket bi wî re peyivî û ew bi bav û kalên me re bû. Wî peyvên jîndar standin ku bigihîne me.[u]
- 39
- Lê bav û kalên me nexwestin ku bi ya wî bikin. Ew red kirin û di dilê xwe de vegeriyan Misrê
- 40
- û ji Harûn re gotin: ‹Ji me re xwedayên ku li pêşiya me herin çêke. Çimkî em nizanin çi bi wî Mûsayê ku em ji diyarê Misrê derxistin hat.›[v]
- 41
- Di wan rojan de golikek çêkirin, gorî* pêşkêşî wî pûtî kirin û ji bo karê destên xwe şahî çêkirin.[w]
- 42
- Lê Xwedê berê xwe ji wan zivirand û hişt ku ew biperizin* stêrên ezmên; wek ku di Kitêba Pêxemberan de hatiye nivîsîn:
‹Hey mala Îsraêl,
Ma we çil salan li çolê
Ji min re
Diyarî û gorî pêşkêş kirin? - 43
- We konê Molox*
Û stêra xwedayê we Reyfan,
Ew pûtên ku we çêkiribûn, ku hûn biperizin wan, hilgirtin.
Loma ezê we rakim û ji Babîlê* wêvetir bibim.›[x] - 44
- «Li çolê Konê* Şahidiyê yê bav û kalên me hebû. Mûsa ew, wek yê ku pê re peyivîbû û emir kiribû, li gor wê mestereya* ku dîtibû, çêkir.[y]
- 45
- Bav û kalên me jî ew hildan û gava ku bi Yêşû* re welatê miletên din ên ku Xwedê ji ber wan derxistin, vegirtin, hingê ew bi xwe re anîn. Heta dema Dawid ew li wir ma.[z]
- 46
- Dawid li ba Xwedê kerem dît û xwest ku cihekî rawestanê ji bo Xwedayê Aqûb çêke.[aa]
- 47
- Lê yê ku ji wî re malek çêkir Silêman* bû.[ab]
- 48
- Lê belê Yê Herî Berz di xaniyên ku bi destan hatine çêkirin de rûnane. Çawa ku pêxember dibêje:
- 49
- ‹Ezman textê min e,
Û erd binlingê min e.
Xudan dibêje:
Hûnê maleke çawa ji min re çêkin?
An jî dera ku ez bîhna xwe lê vedim, ku der e? - 50
- Ma ne destê min ev hemû tişt çêkirine?›[ac]
- 51
- «Hey serhişkno! Di dil de sinetnebûyîno, di guh de kerno! Hûn hergav li hember Ruhê Pîroz disekinin; çawa ku bav û kalên we kirin, hûn jî wusa dikin.[ad]
- 52
- Ma bav û kalên we tengahî nedan kîjan pêxemberî? Wan ew ên ku ji berê ve hatina Yê Rast dan zanîn, kuştin. Îcar niha hûn bûn xayîn û we ew kuşt.
- 53
- Hûn ew in ku we Şerîet bi destê milyaketan stand, lê we ew pêk neanî.»
- Kevirkirina Steyfan
- 54
- Gava ku wan ev tişt bihîstin, gelek hêrs bûn û diranên xwe li Steyfan qirçandin.
- 55
- Lê Steyfan bi Ruhê Pîroz tije, çavên xwe ber bi ezmên ve hildan, rûmeta Xwedê û Îsayê ku li milê wî yê rastê rawestayî ye dît.
- 56
- Hingê got: «Va ye, ez ezmanan vebûyî dibînim û Kurê* Mirov li milê Xwedê yê rastê radiweste!»
- 57
- Lê wan guhên xwe girtin, bi dengekî bilind qîriyan û bi hev re êrîşî wî kirin.
- 58
- Wan ew derxist derveyî bajêr û dan ber keviran. Şahidan ebayên xwe danîn ber lingê xortekî ku navê wî Şawûl bû.
- 59
- Gava wan Steyfan kevir dikirin, wî dua kir û got: «Ya Xudan Îsa, ruhê min bistîne.»
- 60
- Hingê ew çû ser çokan û bi dengekî bilind qîriya: «Ya Xudan, vî gunehî li wan negire.» Çaxê ev got, bi xew ve çû, mir.
- a. 7:3 Ji: Destpêkirin 12:1
- b. 7:4 Destpêkirin 11:31; 12:4
- c. 7:5 Ji: Destpêkirin 17:8; 48:8
- d. 7:6-7 Ji: Destpêkirin 15:13-14; Derketin 3:12
- e. 7:8 Destpêkirin 17:10-14
- f. 7:9 Destpêkirin 37:11-28; 39:2, 21
- g. 7:9-10 Destpêkirin 37:1-36; 39:1-41:46
- h. 7:11-15 Destpêkirin 41:53-47:31
- i. 7:16 Yêşû 24:32
- j. 7:18 Ji: Derketin 1:8
- k. 7:19 Derketin 1:10-11, 22
- l. 7:20-22 Derketin 2:1-10
- m. 7:27-28 Ji: Derketin 2:14
- n. 7:29 Derketin 2:11-22; 18:3-4
- o. 7:30 Ji: Derketin 3:2
- p. 7:32 Ji: Derketin 3:6
- q. 7:33-34 Ji: Derketin 3:5-10
- r. 7:35 Ji: Derketin 2:14; 3:2
- s. 7:36 Derketin 7:3; 14:21; Hejmartin 14:33
- t. 7:37 Ji: Dubarekirina Şerîetê 18:15
- u. 7:38 Derketin 19:1-20:17; Dubarekirina Şerîetê 5
- v. 7:40 Ji: Derketin 32:1, 23
- w. 7:41 Derketin 32:2-6
- x. 7:42-43 Ji: Amos 5:25-27
- y. 7:44 Derketin 25:8-9
- z. 7:45 Yêşû 3:14-17
- aa. 7:46 Samûêl II, 7:1-16
- ab. 7:47 Padîşah I, 6
- ac. 7:49-50 Ji: Îşaya 66:1-2
- ad. 7:51 Îşaya 63:10
